فیلم آژانس شیشه ای را حتماً دیده اید. اشتباه نکنید نمی خواهم نقد کنم. سخنم چیز دیگری است. خیلی ها وقتی برای اولین بار فیلم را می بینند بعد از شهادت «عباس» گریه می کنند. اما می دانید وقتی من فیلم را در جشنواره و برای اولین بار می دیدم چه موقع گریه ام گرفت؟ درست زمانی که آن دختر دانشجو گفت که شما در مقابل جنگ با دشمن، به دانشگاه رفته اید و امکانات گرفته اید. نتوانستم جلو خودم را بگیرم و در میان بهت همراهان گریه سردادم. وقتی «عباس» داخل هواپیما و در کنار دوستانش آرام گرفت، علی اصغر احمدی مقدم (فیلمنامه نویس) بلند بلند می گریست و من در حالی که لبخندی بر لب داشتم، آرام اشک می ریختم.